Luigi Bruins speelt vanmiddag zijn 250e officiële wedstrijd in het shirt van Excelsior Rotterdam. We kijken daarom terug op zijn debuut in het eerste elftal in 2005.
Terwijl Luigi Bruins warmliep langs de lijn klonk de stem van de stadionspeaker door het Jan Louwers Stadion in Eindhoven. Of de buschauffeur van de Excelsior-supporters zich wilde melden bij zijn bus. De Rotterdamse fans konden het niet meer aanzien in de Brabantse kou en wilden naar huis. Lang niet alle meegereisde fans waren hierdoor getuige van het debuut van een van de meest talentvolle spelers die de jeugdopleiding van de club ooit heeft voortgebracht.
,,Ik was zelf die avond met eigen vervoer naar Eindhoven gereden’’, kijkt vader Ben Bruins met een glimlach terug op de avond van 28 januari 2005. ,,Normaal ging ik meestal met de supportersbus mee, maar deze keer niet. Een groot deel van de supporters zat al in de bus toen Luigi debuteerde. Op de een of andere manier vielen die twee dingen precies met elkaar samen.’’
De aanhang van Excelsior kreeg in het seizoen 2004-2005 nogal wat te verduren. Een jaar eerder waren de Kralingers onder leiding van Henk van Stee op de laatste speeldag het kampioenschap misgelopen en dus waren de verwachtingen voor het seizoen erna hoog. Onder trainer John Metgod kon Excelsior die verwachtingen niet waarmaken en dus was er veel onvrede bij de fans.
Het wedstrijdverloop van de uitwedstrijd tegen FC Eindhoven zorgde niet voor een beter humeur bij de fans. Op het moment dat zij besloten dat ze liever in de warme bus zaten dan in het koude Brabantse stadion, stond Excelsior al met 3-0 achter. De ploeg stond bovendien nog maar met tien spelers in het veld, omdat Mels van Driel na het veroorzaken van een penalty met een rode kaart was weggestuurd.
Een nieuwe zeperd was onafwendbaar toen Luigi Bruins het sein kreeg dat hij zijn eerste minuten mocht gaan maken in het eerste elftal van Excelsior. De club waar hij op zesjarige leeftijd was aangemeld als lid. Dat had net zo goed anders kunnen gaan, want zijn eerste proeftraining werkte hij af bij Feyenoord, vertelt zijn vader: ,,Daar was echter geen klik en daarom zijn we naar Excelsior gegaan. Daar wilden ze hem graag hebben.’’
In januari 2005 zette Bruins als zeventienjarige zijn handtekening onder zijn eerste profcontract. Hij tekende voor drie en een half jaar. Hij werd als talent gepresenteerd tijdens de nieuwjaarsreceptie samen met een andere nieuwe speler: routinier Damiën Hertog. ,,Als jongens 16, 17 zijn kun je vaak redelijk inschatten of ze het kunnen halen’’, zegt hoofd jeugdopleiding Marco van Lochem over de stap naar het betaalde voetbal. ,,Je zag bijvoorbeeld dat hij het spel goed kon lezen en dat is bijna niet te trainen. Ook zijn voetballend vermogen en de steekpass waarmee hij iemand vrij kan zetten vielen op.’’
Toch was het in de jaren daarvoor geen uitgemaakte zaak dat Bruins het eerste elftal zou halen. Van Lochem: ,,Als D’tje werd hij doorgeschoven naar de C’s, maar daar speelde hij te weinig. Daar ben ik op een bepaald moment ook wel de discussie over aangegaan met de trainers. Luigi zelf wilde in die periode zelfs stoppen, maar gelukkig is hij doorgegaan en daar hebben zijn ouders ook een belangrijke rol in gespeeld. Daarna heeft hij flinke stappen gezet, waarna hij een contract kreeg.’’
Hij was zeventien jaar, tien maanden en twintig dagen oud toen hij in de 77e minuut zijn opwachting maakte tegen FC Eindhoven. Het bleef die avond bij 3-0 en na zijn debuut lieten de volgende minuten in het eerste elftal nog even op zich wachten. Het seizoen erna, met Mario Been als trainer, groeide hij al snel uit tot vaste waarde. ,,Dat geluk moet je hebben, dat de trainer het in je ziet zitten. Je kunt talent hebben, je moet ook de kans krijgen om dat te laten zien’’, aldus Van Lochem.
Excelsior werd dat in het seizoen 2005-2006 kampioen van de – toen nog – Gouden Gids Divisie, waardoor Bruins het seizoen erna zijn kunsten mocht gaan vertonen in de Eredivisie. In 2007 verdiende hij een transfer naar Feyenoord en daarna speelde hij ook voor Red Bull Salzburg en OGC Nice. Tussendoor keerde hij in het seizoen 2011-2012 tijdelijk terug in Kralingen om in 2014 definitief weer neer te strijken bij Excelsior. In zijn elfde seizoen speelt hij tegen TOP Oss zijn 250e officiële wedstrijd voor de club.
