Anne Bhagerath en Mats Wieffer zijn allebei geboren Tukkers. Anne werd geboren in Oldenzaal, Mats in Borne. Ze voetbalden allebei in de opleiding van FC Twente, zaten op dezelfde school en maakten vorig jaar de overstap naar Excelsior Rotterdam. De een maakt haar minuten in de Pure Energie Eredivisie Vrouwen, terwijl de ander wekelijks uitblinkt in de Keuken Kampioen Divisie. Zij dromen allebei van meer, maar blijven tegelijkertijd nuchtere Tukkers.
Beeld: Antim Photography
Het is de dag na de uitwedstrijd tegen FC Twente Vrouwen als Anne Bhagerath (21) en Mats Wieffer (21) aanschuiven voor dit interview. ,,Het was niet zo’n fijne terugkeer’’, zegt Anne met een zuinige lach rond haar mond. Excelsior Rotterdam Vrouwen verloor met 7-0 van haar oude club. Waarbij aangetekend mag worden dat FC Twente waarschijnlijk de beste vrouwenploeg van Nederland is. ,,Het niveauverschil was groot’’, aldus Anne.
Toch heeft de middenvelder van Excelsior Rotterdam Vrouwen geen spijt dat ze FC Twente afgelopen zomer na tien seizoenen verliet. Zij doorliep daar de jeugdopleiding en schopte het tot het eerste elftal. Als zij niet inviel bij het eerste, speelde zij haar wedstrijden met het beloftenteam. Deze zomer besloot zij de overstap naar Excelsior te maken. ,,Daar heb ik geen spijt van. Het was het juiste moment. Hier speel ik gewoon wekelijks op het hoogste niveau, dus voor mijn persoonlijke ontwikkeling was dit de juiste beslissing.’’
Mats Wieffer hakte deze zomer dezelfde knoop door. Na tien jaar FC Twente tekende ook hij een contract bij Excelsior. ,,In mijn laatste jaar bij Twente heb ik nauwelijks gespeeld. Mijn contract liep af en ik wilde niet wachten. Onder Ron Jans krijgen nu veel jeugdspelers wel de kans. Toch heb ook ik geen spijt. Daar had ik misschien af en toe mogen invallen, terwijl ik nu elke week speel in de Keuken Kampioen Divisie. Dat is voor mij het beste.’’
Niet alleen op voetbalgebied verlieten Anne en Mats het vertrouwde nest, ook wonen ze dit jaar voor het eerst op zichzelf.
Mats: ,,Ik woonde nog bij mijn ouders, dat was dus een stap. Maar ik had daar geen problemen mee. Ik kookte thuis ook, dus wat dat betreft was ik dat wel gewend. Op mezelf zijn vind ik niet moeilijk. Ik woon nu in Dordrecht en dat bevalt me wel. Het is alleen klote dat je nooit op een terras kunt zitten of iets anders kunt doen. Al ben je daar na een jaar ook wel weer aan gewend.’’
Anne: ,,Ik heb eerst een tijdje bij onze keeperstrainer gewoond en sinds de winterstop woon ik echt op mezelf. Voor het eerst echt uit huis. Dat heb ik wel een beetje onderschat. Het duurde even voor ik mijn ritme gevonden had, maar ik denk dat ik nu wel op mijn plek zit. Ik voetbal, ben trainer bij VV Spirit en heb mijn studie. Maar buiten dat heb ik niet veel afleiding, omdat je niet veel kunt. Dat vind ik wel jammer. Ik heb wel pas met een teamgenoot een stadswandeling gemaakt door Dordrecht, dat was heel leuk.’’
Mats: ,,Ja, Dordrecht is best een leuke stad.’’
Ze moesten allebei wennen aan de mentaliteit, die in Rotterdam anders is dan wat ze gewend waren.
Anne: ,,De mensen zij hier wat directer. Wij zijn wat nuchterder denk ik. Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. Hier moet je voor jezelf opkomen en jezelf laten zien.’’
Mats: ,,Excelsior is ook een andere club dan Twente. Daar is alles groter, al is het trainingscomplex niet te vergelijken met bijvoorbeeld dat van Vitesse. In de regio waar wij vandaan komen is iedereen voor Twente en die supporters leven echt voor de club. Hier is niet iedereen meteen voor Excelsior, omdat er natuurlijk meer clubs zijn.’’
Anne: ,,Na tien jaar FC Twente kende ik alles en iedereen daar en hier was alles nieuw. Je weet niet hoe dingen hier gaan of geregeld zijn. Gelukkig paste ik me snel aan en dat moet ook wel. Door corona kun je ook niet zo veel buiten het voetbal. Het meest vervelende vind ik dat mijn ouders niet kunnen komen kijken. Ik speel eindelijk vaak en nu kunnen ze niet aanwezig zijn. Ze komen daardoor ook niet zo vaak deze kant op. We hebben wel veel contact via Facetime, maar dat is toch anders.’’
Mats: ,,Bij Jong FC Twente speelden we altijd voor ouders en een paar supporters, dus wat dat betreft mis ik het publiek nu niet. Ik ben niet echt gewend om te voetballen met veel supporters op de tribune.’’
Anne: ,,Bij vrouwenvoetbal zit er sowieso niet heel veel publiek, maar tegen PSV aan het begin van dit seizoen vond ik het wel leuk om de mensen te zien zitten. Als de wedstrijd begint, merk ik daar trouwens niks meer van. Dan ben ik helemaal daarmee bezig, maar ik vind het wel leuk als mensen de moeite nemen om naar ons te komen kijken.’’
Anne en Mats speelden allebei niet alleen in de opleiding van FC Twente, maar gingen ook een paar jaar naar dezelfde school: het Stedelijk Lyceum Enschede.
Anne: ,,Dat is de enige LOOT-school in de regio, dus waar je school en topsport kunt combineren. Er zaten veel jongens en meiden van de academy van FC Twente op, maar ook andere topsporters, zoals tennissers en zwemmers. Soms zat je met 26 leerlingen in de klas, maar soms waren er maar 14. De rest was dan bijvoorbeeld op trainingskamp.’’
Mats: ,,Dat was een mooie tijd. Wij zaten niet bij elkaar in de klas, Anne zat een jaar boven mij. Maar we zaten wel op dezelfde afdeling. We werden altijd met busjes of een grote bus gebracht en gehaald. Dan gingen we van school naar de training en ’s avonds werd je dan naar huis gebracht. Ik was altijd de eerste of juist de laatste die thuis werd afgezet. De ene keer was ik al om zes uur thuis, maar het kon ook half acht worden.’’
De voetbalcarrière van Anne begon bij ZVV de Esch in Oldenzaal. Ze was vijf toen ze al haar A-, B- en C-diploma met zwemmen had behaald. Ze wilde op hockey. ,,Maar daar kon je pas terecht als je zes of zeven was en ik was pas vijf. Mijn broer zat op voetbal en ik ging op zaterdag altijd mee. Ik stond als kleine Anne langs de lijn en op een dag zei de trainer: kom een keer meetrainen. Ik was jong en een meisje, maar dat maakte hem niet uit. Ik ging voetballen en dat ging me goed af. Ik werd al snel gescout door Twente, maar mijn ouders vonden me nog te jong. Toen ik tien was deed ik, zonder dat mijn ouders dat hadden gezegd, mee aan een talentendag. Ik werd gescout, maar de selectie om aan te sluiten bij onder 14 duurde een half jaar. Van mijn tiende tot dertiende heb ik bij de onder 14 getraind en toen speelde en trainde ik ook nog bij De Esch. Toen ik dertien was ging ik volledig voor FC Twente voetballen met het C-elftal voor meisjes. FC Twente was in die tijd al vooruitstrevend qua vrouwenvoetbal, dus ik had al snel de ambitie om het eerste team te halen.’’
Mats voetbalde in Borne bij NEO toen hij tijdens een wedstrijd tegen Sportclub Enschede werd gescout door FC Twente. ,,Vanaf mijn tiende speelde ik bij FC Twente. Elk jaar kreeg je daar te horen of je door mocht en dat was altijd weer spannend. In mijn eerste vier jaar was ik steeds topscorer, maar toch bleef het spannend. Op een bepaald moment haalden ze een spits en een nummer 10, de posities waar ik vaak speelde. Toch ging ik weer door. Ik werd meer nummer 10 en vorig jaar speelde ik, vaak noodgedwongen, centraal achterin bij Jong FC Twente. In het seizoen 2018-2019 zat ik bij het eerste. Ik debuteerde in het bekerduel tegen Noordwijk en speelde ook tegen TOP Oss. Ik werd dat seizoen door de supportersvereniging gekozen tot Talent van het Jaar. Daarna kwam er een nieuwe trainer en vorig jaar heb ik helaas amper wedstrijden gespeeld.’’
,,Misschien had ik de Eredivisie ook wel aangekund en die kans was er ook. FC Emmen had belangstelling, maar ik heb dat niet gedaan. Als het even tegenzit kom je dan misschien op de bank, terwijl ik gewoon veel wil spelen. Dat is bij Excelsior het geval, al valt het sportief gezien helaas tegen. Daar hoeven we niet omheen te draaien. Het is veel te wisselvallig bij ons. De ene keer winnen we met 5-1 van Jong Ajax en daarna verliezen we met 4-1 van Almere City. Er is geen pijl op te trekken. Persoonlijk wil ik gewoon mijn ding doen en meters maken. Dat gaat volgens mij lekker. Toen ik laatst tegen FC Volendam mijn eerste doelpunt in het betaalde voetbal maakte, merkte je dat er ineens veel aandacht was. Mijn rendement op dat gebied moet overigens omhoog. Maar fysiek heb ik me dit seizoen zeker ontwikkeld. Ik voel me beter en comfortabeler dan vorig jaar. Toen speelde ik veel minder en daar heb ik op mentaal gebied veel van geleerd.’’
Anne: ,,Bij ons is het frustrerend dat we een aantal keren door persoonlijke fouten snel op achterstand komen. Wij krijgen vaak aan het begin van een wedstrijd, of kort voor en na de rust doelpunten tegen. Dat is wel lastig. Toch zijn we elke week weer gemotiveerd om vol voor de winst te gaan en tegen clubs als Ajax, PSV en FC Twente zou het al heel wat zijn als we een keer gelijk kunnen spelen. Persoonlijk leg ik mezelf te veel druk op en daardoor komt niet alles eruit wat ik wil laten zien. Daar moet ik eerst aan werken en dan komt de rest vanzelf. Als ik mezelf te veel druk opleg, gaat dat tegen me werken, terwijl dat niet nodig is. Maar verder bevalt het mij goed hier.’’
Anne: ,,Mijn doel is minuten maken, dat is het belangrijkste. Ook ga ik komend jaar mijn studie afmaken. De bedoeling is dat ik hier bij Excelsior ga afstuderen en dat zou voor mij natuurlijk een ideale combinatie zijn: voetballen en afstuderen. Daarna zie ik wel verder en kan ik hopelijk een volgende stap maken.’’
Mats wordt in de media al vergeleken met Jerdy Schouten, die via Excelsior de stap kon maken naar de Italiaanse Serie A. ,,Haha, dat vind ik nog veel te ver gaan. Ik heb nu ruim twintig wedstrijden op dit niveau gespeeld en mijn doel is alles te blijven spelen en op den duur een stap te maken. Naar de Eredivisie met Excelsior of een andere stap. Veel meer doelen heb ik niet. Ik ga niet te ver vooruitkijken, daar houd ik niet zo van. Ik ga niet roepen dat ik bij Manchester United wil spelen, want dat is toch niet realistisch.’’
Dit interview verscheen eerder in het Excelsior Rotterdam Rotterdam (april 2020)
