Blog 115 jaar #2: Toon Kenters (1908-1952)

Toen op 1 mei 2017 bekend werd gemaakt dat Stadion Woudestein tot 2027 het Van Donge & De Roo Stadion heet, reageerden diezelfde avond twee vrouwen via Facebook op dat bericht.

Eveline Broekhans schreef: ‘Jammer, mijn vader is voorzitter geweest tot hij stierf in 1952. Woudestein is een begrip in onze familie. Hij schreef tekst voor clublied, zal ook wel verdwijnen. Er is al een ander. Jammer!’

Op haar comment reageerde vervolgens Nellie Zon: ‘Woudestein is in onze familie eveneens een begrip, je moet een dochter van Toon Kenters zijn, ik ben een dochter van Henk Zon, die het clublied nog op plaat opgenomen heeft met Rotterdams Mannenkoor.’

Twee dochters van iconen uit de Excelsiorgeschiedenis.

Henk Zon behoeft geen introductie, maar Toon Kenters? Twee maanden na de conversatie tussen ‘de dochters van’ besloot ik een berichtje te sturen naar Eveline Broekhans. Ik was benieuwd wat zij over haar vader kon vertellen. Een paar dagen later had ik haar aan de telefoon.

,,Ik kan me niet meer zo heel veel herinneren, want ik was pas vier toen hij overleed en ook mijn twee zusjes waren nog heel jong’’, vertelde zij. ,,Hij overleed op 10 januari 1952, in zijn slaap, aan een hartstilstand. Hij was pas 43 jaar oud.’’

Hoewel hij nog jong was, had Toon Kenters al een heel leven achter de rug bij Excelsior. In 1929 nam hij als twintiger de redactie van het clubblad Excelsior Kroniek op zich. Hij schreef ook veel stukken zelf, volgens (ere)voorzitter en toenmalig archivaris Leen van der Steen ‘sappige pennenvruchten in prima stijl’.

,,Hij kon heel goed schrijven’’, wist ook zijn dochter zich te herinneren. ,,Ik heb hier nog een heleboel dagboeken liggen, waarin hij in humoristische stijl schreef, zoals over vakanties als hij ging kamperen. Ook in fotoboeken schreef hij hele verhalen.’’

Kenters – in het dagelijks leven procuratiehouder bij fa. Schreuder en Co – was tevens verantwoordelijk voor verschillende Excelsior Revues, die bij feestelijke gelegenheden werden opgevoerd. Zijn bekendste tekst schreef hij in 1942. ‘Ferme Jongens, Stoere Knapen’ was een ode aan Excelsior en haar leden. Dit clublied – in 1977 op plaat gezet door Henk Zon – klinkt nog steeds voor elke thuiswedstrijd in ons stadion.

Van 1934 tot 1941 vervulde Kenters diverse functies binnen het bestuur en in 1946 keerde hij terug als tweede voorzitter. Een jaar later werd hij zelfs eerste voorzitter, als opvolger van de legendarische Leen van der Steen. Bij zijn overlijden was Kenters nog steeds preses van de club en werkte hij aan het jubileumboek dat bij het vijftigjarig bestaan zou verschijnen.

Kenters liet een vrouw en drie jonge dochters achter. Vier dagen na zijn plotseling dood werd hij onder grote belangstelling begraven op Oud Kralingen. De baar lag vol bloemen en was bedekt met de clubvlag. Hij werd postuum benoemd tot erelid.

‘Wat Kenters voor onze vereniging heeft betekend is niet in een paar woorden samen te vatten’, schreef Leen van der Steen in de Excelsior Kroniek. Aad Libregts voegde daaraan toe: ‘De Excelsiorkroniek verloor haar kundig leider en laten wij dit onomwonden zeggen, een niet te vervangen medewerker.’

Hoewel de band met Excelsior in de jaren na de dood van haar vader ietwat verwaterde, is Eveline Broekhans de club altijd blijven volgen. Ze woont tegenwoordig in Brabant en koestert het vinylsingletje van het clublied. ,,Heel apart als je beseft dat hij dat heeft geschreven. Daarom vind ik het zo mooi dat het nog steeds wordt gedraaid.’’

Waarmee de woorden die Leen van der Steen in 1952 schreef waarheid zijn gebleken: ‘Terwijl ons clublied, waarvan hij de woorden schreef, zijn naam voor altijd aan onze vereniging heeft verbonden.’