Blog 115 jaar #25: Thomas bracht altijd kruiden mee

Op zijn Instagramaccount deelde Thomas Buffel onlangs een filmpje en wat foto’s van zijn signeersessie in de fanshop van Racing Genk. Veel mensen waren naar de shop gekomen voor een exemplaar met handtekening van zijn boek ‘Entourage – mensen maken voetbal’. ‘De belangstelling was groot’, volgens het filmpje. Onder de foto vulde Buffel zelf aan: ‘Denk dat de fanshop bijna leeg is.’

Thomas Buffel is gepokt en gemazeld in de voetbalwereld. Zijn belevenissen zette hij samen met Philip De Hollogne op papier. Niet zomaar een optelsom van verhalen, maar een kleurrijke voetbalwijzer met verhalen over zijn entourage, tegenslagen en successen, aangevuld met luchtige anekdotes. ‘Met dit boek wil ik informatie aanreiken en hoop ik jonge voetballertjes en hun ouders te inspireren’, aldus de Belgische voetballer.

Er zijn weinig oud spelers van Excelsior die een eigen boek hebben, maar Thomas Buffel is ook niet zomaar een speler. Hij was negentien toen hij zich met zijn voetbaltasje meldde op Woudestein. Bij de presentatie van zijn boek was hij 36, vader van twee kinderen en weduwnaar. De liefde van zijn leven – Stephanie – overleed tien maanden eerder aan de gevolgen van darmkanker.

Op voetbalgebied kwam hij na Excelsior uit voor Feyenoord, Glasgow Rangers, Cercle Brugge en KRC Genk. Cercle Brugge was ook de club waar hij speelde toen scout Frans Bouwmeester van Feyenoord hem ontdekte. De piepjonge middenvelder verhuisde van zijn geboorteplaats Ruddervoorde naar Rotterdam, waar zijn vader Martin en moeder Jacqueline naar elke wedstrijd kwamen kijken.

Hij was pas zestien, maar voelde zich thuis tussen de Hollanders en ontwikkelde zich snel. In zijn eerste seizoen werd hij jeugdspeler van het jaar en in zijn tweede jaar mocht hij zelfs debuteren in het eerste van Feyenoord. Waar hij hoopte op een definitieve doorbraak, pendelde hij daarna tussen het tweede elftal en de jeugd. Het was hoofdtrainer Bert van Marwijk van Feyenoord die hem aanraadde om een jaartje bij Excelsior te gaan voetballen.

Excelsior was destijds satellietclub van Feyenoord en de club van Zuid zag het belang van ervaring opdoen in de eerste divisie. Buffel zelf twijfelde, maar kort voor de competitiestart van het seizoen 2000-2001 nam Van Marwijk hem apart, zo vertelt Buffel in ‘Entourage’: ‘Bekijk de zaak even realistisch. Er staan enkele oudere en vooral meer ervaren spelers in jouw weg. Intussen moet je zelf ervaring opdoen. Bij Excelsior ben je beter af dan bij het tweede elftal van Feyenoord.’

‘Ik liet weten dat het voor mij in orde was, maar op een voorwaarde: ik wilde wel spelen als nummer 10, als een spelverdeler dus. Mijn trainer Adrie Koster vond het prima zo. Hij was een heel aangename trainer om mee te werken, altijd een luisterend oor.’ Zijn overstap naar Woudestein, waar hij het al snel naar zijn zin had, bleek uiteindelijk een belangrijke stap in zijn carrière: ‘Ik maakte stappen in positioneel vrijlopen, inzicht en techniek. Ik won ook aan kracht.’

Een anekdote van zijn vrouw uit het boek: ‘Thomas speelde goed, want hij bracht altijd kruiden mee. De speler van de wedstrijd kreeg van de sponsor Verstegen altijd kruiden mee. En het gebeurde wel meer dan eens dat hij dat was. Ik zie het nog zo voor me. Samen met Thomas in de lift met alweer een meter kruiden.’

Buffel debuteerde voor Excelsior in de uitwedstrijd tegen ADO Den Haag, die met 2-3 werd gewonnen. Zijn eerste doelpunt maakte hij op 16 september 2000 tegen TOP Oss (4-0 winst). De Belg bleek een ideaal koppel te vormen met een andere Feyenoord-huurling, de Ier David Connolly.

Lof was er volop voor Buffel. Zo schreef Voetbal International: ‘Buffel is beweeglijk, heeft overzicht en een gave techniek.’ Het voetbalweekblad citeerde tevens trainer Adrie Koster: ‘Hij is technisch enorm vaardig, heeft de bal goed aan het voetje. Maar ik voel dat er nog veel meer in hem zit.’

Excelsior eindigde dat seizoen op de tweede plaats achter kampioen FC Den Bosch en Buffel maakte twaalf doelpunten in 31 wedstrijden. Hij bleef nog een jaar in Kralingen en speelde in zijn tweede jaar opnieuw 31 wedstrijden, waarin hij vijftien keer scoorde. Beide seizoenen werd de jonge Belg gekroond tot beste speler van de eerste divisie tijdens het gala van spelersvakbond VVCS. De eerste keer ontving hij de prijs uit handen van zijn landgenoot Luc Nilis.

Zijn tweede jaar in Kralingen leverde tevens het hoogtepunt op uit zijn nog prille carrière: Excelsior promoveerde via de nacompetitie naar de Eredivisie. Op het veld in Volendam vierde Buffel deze promotie met zijn teamgenoten. ‘Mijn eerste prijs in het betaalde voetbal was er’, schrijft hij in zijn boek. ‘Daar draait het allemaal om, prijzen. Een prijs is iets tastbaars. Dat pak je mee. Een beker, een promotie, een titel, dat zijn de afspraken in het voetbal. De rest zijn maar voetnoten.’

‘Achteraf gezien was dat een van de mooiste periodes van zijn voetballoopbaan’, zegt vader Martin in het boek over Excelsior . ‘Ik bedoel, het was er gewoon heel gezellig. De mensen waren vriendelijk. Je kwam er gewoon graag.’

Het boek ‘Entourage – mensen maken voetbal’ bestellen kan hier.