Blog 115 jaar #26: Razendsnelle Webertje

Als een bokser voor een beslissend titelgevecht toonde Gerard Weber zijn spierballen. We maakten een fotoserie met vier oud-spelers van Excelsior voor het clubmagazine en als geintje schoot de fotograaf een foto van Weber met ontbloot bovenlijf. 79 – bijna tachtig – was hij toen. Gezegend met een afgetraind lijf, veel fitter dan veel mannen die jonger zijn dan hij en dan zijn teamgenoten van Excelsior Veteranen 1.

,,Sport is altijd mijn leven geweest’’, verklaarde hij zijn fitheid. Op 5 januari 2018 werd hij tachtig en daarmee was hij één van de oudste nog competitie spelende leden van de KNVB. ,,In het leger ben ik vroeger sportinstructeur geweest en nadat ik toen ik 30 was en stopte met voetballen in het eerste van Excelsior, ben ik trainer geweest. Na mijn vijftigste trainde ik de jeugd en dan liep ik haast het hardst van iedereen over het veld. Ik liep de honderd meter in elf seconden.’’

,,Iemand zei ooit tegen mij: je moet meedoen aan de kampioenschappen hardlopen van Rotterdam. Dat vond ik wat overdreven, maar ik ging toch meedoen. Ik won de serie in 11,1 seconde. Toen kwam ik in de finale en werd derde in 11 seconden. Op 80 meter lag ik nog een meter voor op de uiteindelijk winnaar, maar voor een voetballer was 100 meter toch net te ver…’’

Hans Kraaij senior maakte als speler van Feyenoord ook kennis met de snelheid van ‘Webertje’. ,,Onze midvoor Piet Slui was geblesseerd en dus speelde ik tegen Kraaij. Die beukte graag tegen grote spitsen aan, maar dat zag ik niet zitten. Dus elke keer als die bal kwam, dook ik razendsnel de diepte in. Die Kraaij had het helemaal niet naar zijn zin, liep zich – op zijn Rotterdams gezegd – de pleuris. Voor de volgende ontmoeting, vroeg hij daags voor de wedstrijd aan Dick van den Polder, die inmiddels journalist was: ‘Staat die Webertje weer midvoor?’ Haha.’’

Aanvankelijk speelde Gerard Weber overigens niet voor Excelsior, maar droeg hij het shirt van Steeds Volharden. Zijn vader had echter een chocoladefabriek in de Aegidiusstraat in Kralingen en dronk in het café in de Lusthofstraat wel eens een biertje met Henk Zon. ,,Daar zijn ze over mij aan de praat geraakt en ik mocht een wedstrijdje komen spelen. Als enige mocht ik daarna terugkomen voor een training.’’

Trainer Rinus Smits zei tegen de zestienjarige Gerard Weber: ‘Ik geef die bal de zijkant voor en dan kop jij hem binnen.’ Leider Frans de Jager, die toevallig langs de kant stond, moest even in het doel gaan staan. ,,Die bal kwam en ik kopte hem onhoudbaar binnen. ‘Ga je maar omkleden, je bent aangenomen’, zei Smits toen. Ik heb daar later wel eens over nagedacht. Wat als ik die bal helemaal verkeerd had geraakt?’’

In zijn eerste wedstrijd met A5 maakte hij drie doelpunten en de week erna kreeg hij een uitnodiging voor A2. Ze werden dat seizoen kampioen en via A1 belandde Gerard Weber in het eerste van Excelsior. Het was 1956, de beginjaren van het betaalde voetbal. De voetballers verdienden een zakcentje met hun sport. De razendsnelle Weber speelde tot 1968 in het eerste en kwam tot 234 wedstrijden.

,,Ik was toen dertig en hield het voor gezien. Ik werd trainer van clubs als RVVH, Vitesse Delft, SSS, Maasland en ASWH. Intussen bleef ik lid van Excelsior. Ik dacht: als ik een keer zin heb, kan ik op vrijdag bellen om zondag mee te doen. Is uiteindelijk niet gebeurd en pas toen ik vijftig werd, ben ik weer gaan voetballen voor Excelsior. We hadden een feestje van Peter Burger met mannen als Henk Schouten en zij vroegen of ik bij de veteranen wilde komen voetballen.’’

Weber trok zijn kicksen weer aan en is op zijn tachtigste nog steeds elk weekend actief op de velden. ,,Ik ben altijd door blijven gaan’’, verklaart hij zijn fitheid. ,,Ik heb ook nooit ernstige blessures gehad. Ik heb wel eens mijn enkels verzwikt of last van mijn hamstring gehad, dat krijg je met die snelheid. Verder heb ik een keer mijn sleutelbeen gebroken, maar dat gebeurde op de camping. Toch denk ik dat ik niet zo lang meer door kan. Dit jaar voel ik dat het harder terugloopt.’’

,,Mijn hoogtepunt als speler van Excelsior? Voetballen in de Kuip’’, zegt hij stellig. ,,Ik had een conditie als een trein, maar in dat stadion werd ik helemaal niet moe. Dat publiek en dat veld. Prachtig! Hadden we bij Excelsior ook trouwens. Feyenoord had de mooiste mat en daarna kwam Excelsior. Kwam door Piet Wijling, onze terreinknecht. Die was zo zuinig op zijn veldje. Die schold ons helemaal verrot als we schuin over zijn veld liepen richting het trainingsveld.’’

Tegenwoordig is Weber rechter middenvelder, maar het veteranenteam is niet meer zo onvoorstelbaar goed als vroeger. ,,Toen hadden we allemaal oud eerste elftal spelers en wonnen we vrijwel van iedereen’’, zegt hij. ,,Nu gaat die bal steeds naar links en dan sta ik daar rechts in mijn eentje op dat veld in een zee van ruimte. Dat zien ze dan niet hè? Dan vreet ik me eigenlijk wel op, maar later ben ik dat alweer vergeten…’’