Blog 115 jaar #31: We hebben een flink kapitaal opgehaald

Vrijwel dagelijks sjokt vrijwilliger Jaap van Drunen over het parkeerterrein van Excelsior richting de papiercontainer die daar nog altijd aan de kant van het jeugdterrein staat. Excelsior mag dan al lang niet meer de club van oud papier zijn, voor de jeugdafdeling wordt nog steeds geld opgehaald met het inzamelen van oud papier.

Met alle liefde trekt Jaap zich een paar uurtjes terug in de container om het langs gebrachte papier te sorteren en zo op te slaan dat er maximaal ruimte is voor mensen om hun kranten en tijdschriften achter te laten. Zoals gezegd zijn de tijden voorbij waarin Excelsior de inkomsten van oud papier gebruikte om gaten te dichten in de begroting. Toch zal het oud papier imago ongetwijfeld voor eeuwig aan de club blijven kleven.

,,Ik stoor me daar nog steeds niet aan’’, zei oud voorzitter Simon Kelder ooit. ,,Op allerlei manieren zijn mensen bezig voor de club. De een doet dat door sponsors te werven en de ander door oud papier op te halen. Zoveel mensen hebben zich daarvoor ingezet, we hoeven ons daarvoor echt niet te schamen.’’

Niet voor niets zingen de supporters nog steeds:
Een oud papier, een oude krant
Wij zijn de trots van onze stad en heel het land
En waar ook heen, wij strijden mee!

Volgens een artikel uit Voetbal International uit 1978 werd er per seizoen voor 12.500 gulden aan oud papier ingezameld, maar in latere artikelen werd een bedrag genoemd dat ruim vier keer zo hoog was. In het boek ‘Excelsior 100 jaar’ zei oud penningmeester Martin Borneman: ,,We haalden jaarlijks voor vele duizenden guldens binnen. Daarom was die papierploeg zo belangrijk, die mensen hebben heel veel voor de club betekend.’’

,,De papierprijzen schommelden erg’’, zei oud voorzitter Jaap Bontenbal in datzelfde jubileumboek. ,,Soms kregen we twintig cent per kilo, maar er waren ook tijden dat het maar twee cent per kilo was. Gelukkig hadden we veel bedrijven waar we oud papier konden ophalen. Daar zat vaak computerpapier bij, wat soms wel vijftig cent per kilo opbracht. Dat heeft ons door de jaren heen vele tonnen opgeleverd.’’

Toen de papierprijzen begin jaren negentig omlaag gingen, werd Simon Kelder door de Telegraaf gevraagd naar zijn mening over het onder druk staan van de term ‘liefdewerk oud papier’: ‘Wij gaan onverdroten voort. Met pijn en moeite weliswaar, maar we gaan er nog altijd van uit: beter iets dan niets.’ De opbrengst was gedaald van 60.000 naar 15.000 gulden per jaar: ‘Verminderd met de gemaakte kosten… daarvan kunnen zelfs de low-budget experts van Excelsior geen fatsoenlijke voetballer kopen. Hooguit eentje die speelt als een oude krant.’

Net als veel plannen was het idee om oud papier op te halen afkomstig van Henk Zon. ,,We zijn op een gegeven moment begonnen met het verzamelen van oud papier’’, vertelde hij in Voetbal International. ,,Later hebben we ‘n container gehuurd, en weer later hebben we er een op Woudestein neergezet. (.) Ach, veertig jaar geleden ben ik al begonnen om geld op te halen voor Excelsior.’’

,,Ik zit nog steeds in de ophaalploeg van het oud papier, ze vinden me nog een goeie sjouwer ook. We hebben vaste ophaalplaatsen, maar er bellen mensen uit de hele stad. We hebben nu pas een nieuwe ophaalbus, rood-zwart geverfd natuurlijk. Het valt onder mijn verantwoordelijkheid, maar ik zie me niet als hoofd.’’

Een van de trouwe ophalers van het papier was Cees de Vroomen. Hij herinnerde zich in 2002: ,,Dan waren we ergens waar we de zakken met kranten van zolder naar beneden moesten sjouwen. Met van die grote zakken vol kranten liepen we die trappen af. Henk Zon hielp gewoon mee. Hij was een hele normale man, die zich niet te groot voelde om mee te sjouwen.’’

Zon in 1978 in VI: ,,De reakties op dat gebeuren zijn fantastisch, spontaan. De belangstelling is eigenlijk te groot, we kunnen het nauwelijks nog bijbenen. De propagandistische waarde is erg groot, er wordt over gepraat, en daardoor komt er weer meer geld binnen. Zelfs van mensen uit Rotterdam-Zuid. Er is duidelijk respect voor het hele gebeuren.’’

Max Havelaar was ook jaren actief voor de rood-zwarte papierploeg: ,,We reden heel Rotterdam door om papier op te halen. We hadden een bus waar ongeveer een ton in kon, maar het gebeurde wel eens dat we hem veel voller stopten. Ik ben een keer aangehouden en kreeg een boete van 750 gulden. De vrouw van een bestuurslid werkte echter op het gerechtsgebouw en die kon wel wat regelen. Ik moest voorkomen en zij zei: zeg overal maar ‘ja’ op, dan komt het goed. Uiteindelijk kreeg ik een boete, maar van 75 gulden. We zijn daarna wel wat beter gaan opletten, want 750 gulden was een hoop geld toen. Daar moesten we heel wat kranten voor ophalen.’’

,,Elke woensdag kregen we uitbetaald’’, vertelde Havelaar verder. ,,Dan stond de penningmeester ons hier in de kantine op te wachten, waarna het geld gebruikt werd om spelers en anderen uit te betalen. In al die jaren hebben we met z’n allen een flink kapitaal opgehaald.’’

Een bekende anekdote over Henk Zon speelde zich af toen de papierploeg bij een huis arriveerde waar de kranten tot het plafond lagen opgestapeld. De oud voorzitter draaide zich lachend om naar de andere mannen en sprak de legendarische woorden: ‘Bel Jaap Bontenbal, we kunnen Cruijff kopen!’

En wat te denken van de dag waarop hij werd gebeld om ergens een partij kranten op te komen halen. Toen hij de gesorteerde stapels zag liggen, dacht hij nog: Wat een keurige mensen. Eenmaal terug op Woudestein werd hij gebeld. Of hij die kranten weer wilde terugbrengen. Hij had de verkeerde stapel gepakt. De keurig gesorteerde pakketten die Zon had meegenomen, stonden klaar voor de zoon des huizes om huis aan huis te bezorgen.