Blog 115 Jaar #50: 2006: Abrupt einde aan kampioensfeest

De spelers en supporters vierden op vrijdag 24 maart 2006 al tien minuten feest: Excelsior was door een 1-0 overwinning bij Stormvogels Telstar kampioen geworden van de Gouden Gids Divisie. De kampioensschaal stond al op het veld en het podium was al half opgebouwd op Sportpark Schoonenberg. Tot het nieuws binnenkwam dat Dirk Jan Derksen in de slotseconde had gescoord in Venlo.

Kampioenswedstrijd
Excelsior, al vijftien achtereenvolgende seizoenen actief op het tweede niveau, speelde twee jaar na het debacle in Helmond opnieuw een mogelijke kampioenswedstrijd. Op 14 mei 2004 speelden de Kralingers tijdens de laatste speelronde met 1-1 gelijk bij Helmond Sport en daardoor ging FC Den Bosch er met de schaal vandoor. De voorsprong op nummer twee VVV-Venlo, met een veel minder doelsaldo, bedroeg in 2006 met nog drie wedstrijden te gaan zes punten.

Koploper
Heel Nederland was er al zeker van dat Excelsior kampioen zou worden, behalve de Kralingers. Excelsior, vanaf december onafgebroken koploper, verspeelde in de tien voorgaande wedstrijden namelijk bijna evenveel punten als in de eerste 25 wedstrijden van het seizoen. Met dertien punten in de laatste vijf wedstrijden was de ploeg in de weken daarvoor echter weer uit het dal geklommen.

Verkrampter
Trainer Mario Been stelde door de mindere reeks dat zijn ploeg eigenlijk ‘niets te zoeken heeft in de Eredivisie’: ,,We hebben lange tijd fantastisch lopen voetballen, totdat duidelijk werd dat we kampioen konden worden. Onbewust zorgde dat voor extra druk bij de spelers en werd het wat verkrampter, zeker de laatste fase. En ik ben reëel genoeg te beseffen dat we geluk hebben dat de concurrenten de laatste weken veel punten laten liggen. Maar wij verdienen die titel.’’

Slotseconden
Na het laatste fluitsignaal in Velsen brak er dan ook een uitbundig feest los bij de spelers en supporters, want Excelsior was dan eindelijk kampioen. De enig overgebleven concurrent VVV-Venlo speelde op hetzelfde moment thuis tegen FC Den Bosch, waar het bij het laatste fluitsignaal in Velsen nog 0-0 stond. Bij deze stand was Excelsior officieel kampioen. Niemand leek er rekening mee te houden dat de wedstrijd in Venlo nog niet was afgelopen, ook niet bij de KNVB. Dirk Jan Derksen zorgde echter voor een abrupt einde aan het kampioensfeest door in de slotseconden de 1-0 te scoren in Venlo.

Feestvreugde
‘Het was een hilarisch tafereel’, zo blikte De Telegraaf terug op de avond. De kampioensschaal stond al klaar op het veld, het podium voor de uitreiking werd opgebouwd en de bobo’s van de KNVB hadden zich op het veld verzameld, op het moment dat treffer in Venlo ten gehore kwam. ‘Dan moet het volgende week maar’, was de reactie van de spelers toen zij zonder schaal vertrokken naar de kleedkamer. Mario Been stuurde zijn ploeg op dat moment terug naar het uitvak om de supporters nog eens te bedanken. De feestvreugde was er namelijk niet minder op. ,,We zijn gewoon kampioen’’, aldus Brett Holman.

Openingstreffer
Holman stond met een corner aan de basis van een vroege openingstreffer van Excelsior, dat allesbehalve als een kampioen speelde tegen de nummer zestien. De Kralingers hadden de overwinning te danken aan doelman Harmen Kuperus, die zich al in de zesde minuut verkeek op een kopbal van René van Dieren. Na de openingstreffer was het Telstar dat de toon zette. Binnen twee minuten kreeg Telstar al twee goede kopkansen en in het vervolg van de wedstrijd stond Ronald Graafland meerdere malen een doelpunt in de weg.

Doelpuntenmachine
De verdiende gelijkmaker bleef echter uit. Excelsior kon weinig tegenover het sterk spelende Telstar brengen en vond bijna geen gaten in de verdediging. Vooral doelpuntenmachine Andwélé Slory bracht weinig toegevoegde waarde. Slechts één keer kwam hij los van gelegenheidsverdediger Benjamin Pinto, maar raakte hij via de doelman de lat. Zijn voortijdige wissel achttien minuten voor tijd deerde hem weinig: ,,Wij worden toch eerste.’’

Officieus
Want ondanks het doelpunt in Venlo, kon het niet meer misgaan voor Excelsior. Met nog twee wedstrijden te spelen was de voorsprong op de enig overgebleven concurrent zes punten. Gezien het doelsaldo, met 23 doelpunten beter, was Excelsior officieus ‘gewoon’ kampioen. ,,Voor zo’n klein pestclubje is dat heel wat’’, sprak directeur Simon Kelder na afloop. Het hoge doelsaldo had de ploeg van Mario Been vooral te danken aan de hechte defensie, die het minst gepasseerd was van alle clubs dat seizoen. De zeven nederlagen waren allemaal met slechts één doelpunt verschil.

Concurrent
Een week later kon Excelsior het kampioenschap op eigen veld officieel maken, uitgerekend tegen concurrent VVV-Venlo. ,,En zo’n topper op het eigen Woudenstein is uiteindelijk toch een mooier affiche dan een kampioenschap op een halfvol Schoonenberg.’’ Excelsior werd een week later in stijl kampioen: VVV-Venlo werd met 3-1 verslagen.

Hoogtepunten
De wedstrijd tegen Stormvogels Telstar wordt, ondanks het uitgestelde kampioensfeest, door velen aangemerkt als de kampioenswedstrijd van het seizoen 2005-2006 en is daarom onbetwist één van de hoogtepunten in het 115-jarig bestaan van Excelsior. Net als twee andere wedstrijden op bezoek bij Telstar. In 1982 promoveerde Excelsior wél officieel in Velsen, toen via de nacompetitie, en in 2014 won Excelsior hier met 8-0: de grootste competitiezege in de clubgeschiedenis.