Blog 115 jaar #8: De uitzonderlijke Takafumi Ogura

,,Wie is die Japanse kerel?’’ wilde iemand bij de eerste training van het seizoen 2017-2018 weten. ,,Dat is Takafumi Ogura, die heeft hier nog gevoetbald, in het seizoen 1993-1994. Hij loopt nu een paar weken stage bij de technische staf.’’ Na de training wilde RTV Rijnmond de Japanner graag interviewen, maar Ogura wimpelde dat verzoek lachend af. Wel poseerde hij geduldig met verschillende fans, die hem inmiddels hadden herkend.

Een van de supporters die na die eerste training met Ogura op de foto ging, was René de Kok, in 1993 nog voorzitter van de supportersvereniging van Excelsior. ,,Takafumi Ogura is een echte Japanner. Beleefd, vriendelijk, dankbaar en als voetballer had hij exceptionele kwaliteiten. Zeker voor een club als ons Excelsior. Hij was een groot talent, technisch en had een neusje voor de goal.’’

Toen Ogura in 1993 arriveerde op Woudestein kende vrijwel niemand deze talentvolle aanvaller. Hij was twintig en door zijn club Grampus Eight naar Europa gestuurd om ervaring op te doen. Hij trainde vier maanden bij Feyenoord, zou naar PSV gaan, maar kwam uiteindelijk naar Excelsior.

Hij sprak geen woord Nederlands en amper Engels, maar werd prima opgevangen in de groep. Op de vraag aan trainer Cor Pot hoe er met Ogura werd gecommuniceerd, antwoordde de hoofdtrainer aan NRC Handelsblad: ,,Met gebarentaal en voor de rest met een paar vaktermen die we hem machtig hebben gemaakt. Hij voelt het verder uitstekend aan.’’

Ogura was een stagiair die op amateurbasis voor Excelsior uitkwam. Aanvankelijk besteedde niemand aandacht aan hem, maar al snel bleek dat Excelsior een uitzonderlijke speler had binnengehaald. Hij scoorde in de eerste maanden vijf keer en werd een publiekslieveling.

Hij zou 31 competitiewedstrijden spelen voor Excelsior, waarin hij veertien doelpunten maakte. Ogura scoorde onder meer in het duel in de derde ronde van het toernooi om de KNVB Beker, een thuiswedstrijd van Excelsior in de Kuip. Na 90 minuten stond het 1-1 door treffers van Gaston Taument en Peter van den Berg. In de verlenging liep Feyenoord via Henk Fraser en Peter Bosz uit naar 1-3, maar het slotakkoord was voor Takafumi Ogura die zorgde voor 2-3. Excelsior verloor, maar kon het bekertoernooi met opgeheven hoofd verlaten.

,,Hij had kwaliteiten die pasten bij de Top 3 van Nederland’’, wist René de Kok zich te herinneren. ,,Hij was soms van een té hoog niveau om door zijn spelers begrepen te worden… Ogura was een speler die verder dacht dan de volgende stap. We hebben helaas maar kort van hem kunnen genieten en mede door blessures is zijn carrière daarna niet geworden wat iedereen ervan verwachtte. Feyenoord koos mede daarom voor Shinji Ono en niet voor Ogura, die in principe veel meer talent had en veel doelgerichter was.’’

Niet voor niets kwamen in het seizoen 1993-1994 veel Japanners naar het stadion van Excelsior om hem aan het werk te zien. De Kok: ,,Japanners uit heel Nederland, Duitsland, België en zelfs van daarbuiten kwamen naar Rotterdam om hem te zien spelen. Eén van de grootste Japanse voetbaltalenten ooit, te bewonderen in Rotterdam. De shirts waren niet aan te slepen,’’

,,Als voorzitter van de supportersvereniging mocht ik menigmaal voor de camera’s van de Japanse televisie verschijnen. Want ook die waren overal waar hij was. Zij wilden alles over hem weten.’’ Het zijn taferelen die zich bij latere Japanse voetballers in de Nederlandse voetbalcompetities herhaalden. Bij Excelsior was alleen de komst van de Zuid-Koreaan Kim Nam-Il te vergelijken met de gekte rond Ogura. Ook voor hem kwamen veel landgenoten met spandoeken naar Woudestein, werden dagelijks tientallen postpakketjes met presentjes bezorgd en stonden media in de rij.

Ogura werd steevast begeleid door de immers vriendelijke restauranthouder Shimada. Ondanks alles wat om hem heen gebeurde, was Ogura volgens De Kok gewoon een aardige gozer: ,,Hij nam voor iedereen de tijd, was zeer bescheiden, maar daardoor geliefd bij iedereen. Ook toen ik hem na al die jaren bij de eerste training de hand schudde. Als de dag van gisteren werd ik begroet, met een stevige handdruk en een voor hem kenmerkende grote glimlach.’’

,,Na Ogura hebben wij als Excelsiorfans alleen spits David Connolly en Mario Been mogen bewonderen als spelers van bovengemiddeld niveau. Thomas Buffel, Michel Bastos, Salomon Kalou, stuk voor stuk spelers met een veel imposantere internationale carrière. Toch is Ogura degene die de meeste indruk op mij heeft gemaakt. Dat komt door zijn uitzonderlijke kwaliteiten in combinatie met zijn vriendelijkheid, glimlach en doeltreffendheid.’’