Iris van Bokhoven kwam afgelopen jaar als belofte voor de toekomst, maar heeft al behoorlijk wat speelminuten gemaakt in de Eredivisie Vrouwen. Daarnaast werd ze geselecteerd voor Oranje onder 17 jaar. De speelster van ons vrouwenteam droomt er uiteraard van om ooit uit te komen voor de Oranje Leeuwinnen. Hieronder het interview met Iris, die ook komend seizoen voor ons vrouwenteam speelt, uit ons onlangs verschenen Excelsior Rotterdam Magazine.
Het is allemaal wel wat strenger, zo heeft Iris van Bokhoven gemerkt tijdens de trainingskampen die ze meemaakte met Oranje onder 17. ,,Je mag niet snoepen’’, glimlacht ze. ,,De laatste keer dat ik erbij zat, lagen er op de laatste avond bij het diner wel van die heel kleine cakejes op het buffet. Daar mochten we er twee van nemen, als toetje. Maar verder moet je heel erg op je voeding letten. Daar heb ik overigens geen moeite mee, dat doe ik normaal gesproken ook al.’’
Zestien jaar jong is de in Brielle woonachtige Iris van Bokhoven. Ondanks haar jonge leeftijd heeft ze een duidelijk doel: ze wil Oranje Leeuwin worden en schitteren in het Nederlands Vrouwenteam. ,,Ik wil alles geven om dat doel te bereiken’’, zegt ze vastberaden. ,,Er zijn inmiddels duizenden meiden in Nederland die dezelfde droom hebben, maar uiteindelijk wil ik natuurlijk degene zijn die het redt.’’
Het was al vroeg duidelijk waar haar liefde ligt. Zo jong als ze was liep Iris altijd al met een bal aan haar voeten. Het was dus voorbestemd dat ze op voetbal zou gaan. ,,Ik ben begonnen bij SC Voorne. Die club fuseerde op een bepaald moment met Wit-Rood-Wit tot VV Brielle. Daar heb ik tot de D’jes gevoetbald. Daarna ben ik naar VV Spijkenisse gegaan. Tot en met de C1 heb ik daar gespeeld bij de jongens. Daarnaast trainde ik bij de Dwight Blackson voetbalschool en doe ik bij Sport Performance Rijnmond nog steeds aan kracht- en looptraining.’’
Het was Richard Mank, destijds hoofd van de jeugdopleiding van VV Spijkenisse, die haar vorig jaar vroeg om naar eredivisionist Excelsior Barendrecht te komen. ,,Ik heb een paar trainingen meegedaan en daarna heb ik de overstap gemaakt. Het was voor mij tijd om met meiden te gaan voetballen. Het fanatisme is hier groter. Bij die jongens merk je dat ze spelen voor hun club in hun regio, terwijl de meiden hier echt hogerop willen als dat even kan. Het is hier echt serieuzer. Als je een keer niet komt trainen, zit je op de bank of zelfs helemaal niet bij de wedstrijdselectie.’’
Zij heeft bovendien de leeftijd waarop jongens sneller en fysiek sterker worden, zegt Iris. ,,Ik train nog steeds één keer per week met mijn oude team om sterker te worden. Dat het verschil op bepaalde gebieden groter wordt, merkten we ook toen we met Excelsior Barendrecht een oefenduel tegen mijn oude team speelden. Dat verloren we, omdat de jongens elke keer net wat sneller waren. Als meisje is het daardoor moeilijker om in een jongensteam te spelen. Ik kon nog steeds behoorlijk goed mee, maar ik vond het tijd om naar een meidenteam te gaan.’’
Bij Excelsior Barendrecht kwam ze als ‘jonkie’ binnen in een team van veelal 20-plussers. Veel teamgenoten ook die al flink wat ervaring hadden in de Eredivisie Vrouwen. ,,Ik ben goed opgevangen en het is tot nu toe een heel leerzaam jaar geweest voor mij. Sommige meiden hebben veel ervaring, zij speelden vroeger net als ik ook voor jeugdteams van Nederland. Daar kan ik dus veel van opsteken, zowel mentaal als tactisch. Ik ben hier ook niet de aller beste en moet soms genoegen nemen met een plek op de bank.’’
Al snel maakte Iris bij Excelsior Barendrecht meer minuten in de Eredivisie Vrouwen dan ze had verwacht. ,,Ik mocht invallen tegen SC Heerenveen hier in het stadion en dat ging best goed. De week erna zat ik op de tribune en dat was best even lastig. Daarna mocht ik wel een paar keer in de basis starten en de trainer vond ook dat ik het goed deed. Dat is natuurlijk prettig om te horen. Nu moet ik er alles aan doen om een basisplek te bemachtigen.’’
Dat de ontwikkeling van de middenveldster niet onopgemerkt is gebleven, blijkt wel uit het feit dat ze dit seizoen voor het eerst een uitnodiging uit Zeist ontving voor Oranje onder 17. Eerder kwam ze voor verschillende KNVB-teams uit, maar dit jaar mocht ze eindelijk echt in het Oranjeshirt debuteren: ,,Dat is echt wel anders. Ik ben er heel trots op dat ik voor mijn land mag spelen. Het vrouwenvoetbal is de laatste jaren enorm populair geworden, vooral dankzij de Oranje Leeuwinnen. Als je dan in dat shirt mag voetballen, is dat echt wel een coole ervaring.’’
Het is afwachten of ze er de volgende keer weer bij zit, maar Iris is vol vertrouwen: ,,Je moet er keihard voor werken en kunt geen mindere dag hebben. Er zijn meiden die er vanaf de onder 15 bij zaten en ineens afvallen. Het enige wat je kunt doen is je best. Tijdens trainingen en wedstrijden, maar ook daarbuiten verwachten ze een professionele houding. Bij besprekingen en zo. Je moet heel erg gedisciplineerd zijn, maar dat moet ook als je de top wilt bereiken. Uiteindelijk wil ik naar een grote club, zoals Ajax, PSV of in het buitenland om mezelf verder te ontwikkelen. En natuurlijk voor het grote Nederlands Elftal uitkomen…’’
